سایت سیر و سیاحت

اگر بخواهید، می‌توانید یک تاکسی کرایه کرده و بسیاری از مناطق را از داخل ماشین ببینید. اگر هم به پیاده‌روی علاقه داشته باشید، می‌توانید در یکی از تور‌ها اسم نوشته و هم در هزینه و هم در وقت خود صرفه جویی کنید.

معبد گارنی

این معبد، به خدای طلای رومی‌ها نسبت داده شده و به وسیله‌ی یکی از پادشاهان ارمنی به نام ترداد اول در قرن یک میلادی ساخته شده. هنگامی که مسیحیت وارد ارمنستان شد، از این معبد به عنوان خانه‌ی تابستانی خانواده‌ی سلطنتی استفاده می‌شد.

حمام رومان

محل استقرار شاه بوده و امروزه به وسیله ساختمانی مدرن پوشیده شده است. در قرن هفتم میلادی، کلیسایی نیز کنار آن ساخته شد. حمام رومان را از پانزده نوع سنگ طبیعی رنگارنگ ساخته‌اند. در خرابه‌های نزدیک معبد، ویشاپ که تصویری است حجاری شده از یک اژدها، بر روی یک سنگ قرار گرفته. این سنگ، علامتی برای وجود آب در محل بوده. بعضی از نوشته‌های میان سنگ، نوشته‌هایی از شاه آرگیشتی در قرن هشت قبل از میلاد بوده. معنی آن‌چه نوشته این است: «آرگیشتی، پسر مِنوآ، انسان‌ها و احشام را از گارنی به اِرِبونی آورد تا بتواند جامعه‌ی جدیدی را بسازد.»

صومعه‌ی گِقارد

این صومعه، بعد از اینکه پهلوی حضرت مسیح به وسیله‌ی نیزه، هنگام به صلیب کشیدن او، سوراخ شد، به این نام نامیده شد. صومعه‌ی گقارد در گوشه‌ی دره‌ای بسیار زیبا و چشم‌نواز قرار گرفته است. نیزه‌ی متعلق به آن دوره نیز در این مکان نگه‌داری می‌شده اما حالا در خزانه‌ی مقدس در اشمیاتزین نگه‌داری می‌شود. افسانه‌ها، این صومعه را مربوط به قرن چهارم می‌دانند. این صومعه، قبلاً آیریوانک نام داشته که به معنای صومعه‌ای است که در غار بوده است. در سال ٩٢٣ میلادی، این صومعه در تهاجم‌ اعراب‌ به آتش کشیده شد.
هنگامی که به صومعه رسیدید، بالای تپه، می‌توانید خانه‌هایی را که به دست راهبان ساخته شده ببینید. به درختانی که نزدیک صومعه قرار دارند، تکه‌هایی از پارچه بسته شده. این کار توسط مردم یا بهتر است بگوییم توسط کسانی که دعا و تقاضایی دارند بسته می‌شود و با این کار می‌خواهند دعا یا خواسته‌ی آن‌ها قبول شود.
کنار دیوار‌های صومعه، دو کلیسای اصلی آن قرار دارند که مربوط به قرن سیزده هستند. بیرون، بالای در جنوبی، یک علامت خانوادگی وجود دارد که مربوط به خانواده‌ی پرنس زاکاریان است که این بنا را ساخته. موضوع این سَمبُل، شبیه سَمبُل‌های خاورمیانه‌ای است و علامت شیر پادشاهی نیز در آن به چشم می‌خورد. سمت راست دهلیز، دو ورودی به سمت کلیساهای کوچک وجود دارد که از سنگ ساخته شده‌اند. ورودی‌ای که سمت چپ قرار دارد، مربوط به سال ١٢٤٠ میلادی است و در آن حوضی وجود دارد که می‌گویند آب آن مقدس است و خوش‌یمن و پاشیدن مقداری از آن روی پوست، باعث شادابی و جوان ماندن آن می‌شود.

کلیسای جامع وارتنوتس

این کلیسا، حدود ١٤٠٠ سال قبل ساخته شده. ماکتی از این کلیسا در موزه‌ی تاریخ ارمنستان در ایروان قرار دارد. در سال ٩٣٠ میلادی، زلزله باعث تخریب این بنا شد. ستون‌های باقی‌مانده، نشان از تأثیر فرهنگ یونان و روم دارد و این تأثیر در بیشتر ویرانه‌های کلیساها، حتی در زمان شوروی سابق، به چشم می‌خورد. استخری که در وسط ساختمان قرار دارد، برای غسل تعمید ساخته شده.

کوه آراگاتس

این کوه، در بیشتر مواقع سال، دارای قله‌هایی پوشیده از برف است. اگر قصد کوهنوردی را دارید، بهترین موقع، تابستان است. در تمام فصول، ابرها در چاله‌ها و حفره‌هایی به عمق ١٠ متر گرد هم جمع می‌شوند. بنابراین حواس خود را جمع کنید و همیشه ساعات اولیه‌ی صبح را برای صعود به بالای کوه انتخاب کنید. آژانس‌های زیادی هستند که تورهایی را به سمت کوه آراگاتس ترتیب می‌دهند. تورهای دوروزه، شامل راهنما، حمل و نقل و تجهیزات چادر‌زنی و ... هستند.

مناطق بکر و حفاظت شده‌ی خسرو

این منطقه دارای تپه‌های ناهموار و سراشیبی‌های پوشیده از درخت است که در بالای دره‌های آزات، ووتانکوک و رودخانه‌های خسرو قرار گرفته است. منطقه به چهار قسمت تقسیم شده است. قسمت اصلی و معروف آن، گذرگاه تنگ بین گارنی و گرارد است که پیاده هم می‌توان از آنجا عبور کرد. برای دیدن سایر مناطق، به ماشین شاسی بلند احتیاج دارید. آژانس‌های زیادی در ایروان وجود دارند که تورهایی با قیمت‌های مناسب در اختیار شما قرار می‌دهند.

دریاچه سِوان

این دریاچه در ارتفاع ١٩٠٠ متری از سطح دریا قرار گرفته است و مساحت آن در حدود ٩٤٠ کیلومتر و پهنای آن ٨٠ کیلومتر در ٣٠ کیلومتر است همچنین بزرگترین دریاچه‌ی قفقاز و از بزرگترین دریاچه‌های کوهستانی آب شیرین در جهان است. نام سوان از ریشه اورارتویی سیونا به معنی سرزمین دریاچه‌ها گرفته شده. حدود ٣٦ جویبار به این دریاچه می‌ریزند و تنها رودخانه‌ای که از سوان سرچشمه می‌گیرد، رود هرازان است.
دریاچه‌ی سوان در استان گغارکونیک قرار دارد و تا ایروان حدود ٦٠ کیلومتر فاصله دارد. برای فرار از گرمای طاقت‌فرسای ایروان، سواحل این دریاچه مناسب‌ترین جاست. به دلیل وجود آب تازه و سالم، این دریاچه دارای تنوع زیست‌محیطی زیادی است و انواع ماهی مثل نوعی قزل‌آلا، یا آن‌طور که محلی‌ها می‌گویند ایشخان، در این دریاچه وجود دارد.
پارک ملی سوان، از برکت وجود دریاچه‌ی سوان به وجود آمده است و طرفداران حفظ منابع ملی، در حال تلاش هستند تا دولت را متقاعد کنند که برنامه‌هایی برای بالا بردن سطح آب دریاچه انجام شود. از سال ٢٠٠٢ به بعد، سطح آب حدود دو متر بالاتر آمده است و این مسأله، سبب ایجاد آب‌های سالم‌تر و پاک‌تر و ماهی‌های بیشتر شده است.
معمولاً توریست‌های زیادی به این دریاچه سر می‌زنند. اما به جز ١٠ هفته‌ی تابستان که جزو گرم‌ترین روزهای سال است، این دریاچه خلوت است. به‌جز کلیسایی که مربوط به قرون وسطی است و اطراف دریاچه قرار دارد، تقریباً سایر قسمت‌های رودخانه، مورد بازدید قرار نمی‌گیرد. در این دریاچه، جزیره‌ای هم بوده به نام جزیره راهبان که توسط راهبه‌ها سه کلیسا در آن ساخته شده. با گذشت زمان و پایین رفتن سطح آب، جزیره به ساحل متصل شده و شبه‌جزیره را ساخته است.

شهر سِوان